“Öyküniz üzerinde durun, içinde değil. Öykülerimizde durmak, kaçımızın sıkışıp kaldığının farklı bir yoludur. Fakat hikayelerimizi tamamen farklı bir şekilde kullanabiliriz. Öykülerimizden çıkıp bunun yerine onların üzerinde dur. ” Öykülerimiz devam etmemize yardımcı oluyor. “

– Jo Dibblee, En iyi saklanan sırdan yaşam, aşk ve iş dünyasında başarıya

Geçen yıl Jo Dibblee’nin “Frock-alicious Life” etkinliklerinden birinde bir sunum yaptım. Kadınlar için iki günlük bir ağ etkinliğiydi. Çoraplarımı çaldı.

Jo Dibblee’nin argoda, “koparmak” bizi hayatta tutabilecek her şeyi kaybetmek anlamına gelir. “Giysilerimiz” kendimize söylediğimiz yalanlar olabilir – ya da artık bize hizmet etmeyen geçmişimizden gelen gerçekler olabilir. Kıyafetlerimiz hikayelerimiz, bahanelerimiz, utançlarımız, alışkanlıklarımız, başa çıkma mekanizmalarımız, korkularımız, koşullarımız, sınırlayıcı inançlarımız olabilir.

“Cesaret cesur – neden bir uyandırma çağrısı bekliyorsun?” Annehtar mesajım, hikayelerimizi ve deneyimlerimizden öğrendiklerimizi paylaşmak için cesaret bulursak, cesaretimizin başkalarına kendi cesaretlerini bulma konusunda ilham verebilmesiydi.

Kafaka bir deyişle, cesaret bulaşıcı olabilir … iyi bir şekilde.

Bir kurban zihniyetine hapsolmak yerine, deneyimlerimizi öğrenmeyi ve geliştirmeyi seçerek hikayelerimize bağlı kalmak ve hikayelerimizle ayakta durma arasındaki farktan bahsettim.

Öykülerimizin bizi nasıl ileriye taşıyacak muazzam bir güce sahip olabileceğini anlattım. Fakat aynı zamanda bizi geride tutan ve yapmamız gerektiğini bildiğimiz değişiklikleri yapmamızı engelleyen çapa görevi de görebilirler. Öykülerimizin, başkalarını kendi içlerinde derinlere ulaşmaya nasıl teşvik edeceği, ilham vereceği ve güçlendirebileceği ve kendi yaşamlarında yapmaları gereken değişiklikleri yapmak için ihtiyaç duydukları gücü ve cesareti bulmalarını konuştum.

Sunumu yaptıktan sonra izleyiciye, grupla hayatlarında yapılması gerektiğini bildikleri bir değişiklik hakkında konuşmak isteyip istemediğini sordum.

Kaç elin vurulduğunu görmeliydin!

Bir kadın odanın dışına çıktı, mikrofonu aldı, derin bir nefes aldı – ve bir ay önce intihara çok yakın olduğunu söyledi.

Konutlat, oda sessiz mi oldu?

Kadın akıl sağlığı hakkında başkalarıyla paylaşmak için güçlü bir mesajı olduğunu bilmeye devam etti … ve bu olay hayata doğru gerekli adımları atması için gereken katalizördü. yaşayabileceğini biliyordu.

Cesaret bulaşıcıdır. Bazen kaybolduğumuzda cesaretimizi kaybederiz. Ya da belki kendimizi kaybederiz çünkü yol boyunca bir yerlerde cesaretimizi kaybettik?

Ya da ilk önce neyin kaybolduğu önemli değil. Belki de bize güç veren her öykü sayesinde cesaretimizi tekrar bulmamız önemlidir. Ve kendimize – ve başkalarına – anlattığımız hikaye artık bize hizmet etmediğinde, bu huysuz eski elbiseye ivme vermenin zamanı geldi.

Peki ya hikayenizin ne olduğundan emin değilseniz? Bazen kendimize köklü bir inanç, ön taraftaki sözler tamamen solmuş sevgili eski bir tişört gibi – ve ne dediğini bile hatırlayamıyoruz. Fakat oğlum, eski gömlek rahat!

İşte bir püf noktası: bir dahaki sefere arkadaşlarınızla olduğunuzda kendinizi dinleyin. Kendinizi neden yapmak istediğiniz hiçbir şeyi yapmadığınızı (tekrar) açıkladığını duyarsanız, hikayeniz muhtemelen bu bahanenin kökenindedir. Üzgünüm, cevabım. Değil.