Geçmişte, sağlık görevlilerimiz hastalarını tedavi etmediklerinde veya bir araştırma yaparken, zaman zaman bir araya gelerek kendileri için biraz zaman ayırdılar, tanıştılar ve içtiler ve buharı bıraktılar. Nereden geldiklerini bilmiyorum çünkü Hintlilerin o zaman içmeleri yasadışıydı, ama bir şekilde yaptılar. Bunu her zaman yapmadılar, sadece arada bir, çünkü bu Dünya’ya ve insanlığa bağlı kalmanın yollarından biriydi. Annem bana içerken birbirlerine nasıl göstereceklerini söyledi. Çocukken, birinin viski şişesi aldığı, şarkı söylediğini, şişenin üzerine patladığını, camı fiziksel olarak büküp eline çevirdiği bir dava gördü – hala camdı, ama bir şey olmuş gibiydi elinde başka bir şey, yeniden şekillendirilebilecek bir şey. Bir başkası kemerini çıkardı, havaya uçurdu, yere attı ve yaşayan bir yılana dönüştü. Bunlar, birbirlerine gösterdikleri erkek çocuklara benzer şekilde yaptıkları şeylerden sadece birkaçı – “Bunu yapabilirim”. “Hiçbir şey, dikkatli ol.” Ancak, bu tür hizmetleri görevlerinin normal seyrinde sağlama fırsatına da sahip olacaklar, örneğin kabile delegesini Washington gezisine hazırlamak için. Amerika Birleşik Devletleri Reisı Hint halkı tarafından “Büyük Ak Baba” olarak bilindiği için yaşlı Garplıları hatırlayabilirsiniz. Sebep çok az sayıda Kızılderili’nin “Büyük Ak Baba” yı şahsen görmesine izin verildiğini asla anlayamadık – Büyük Ak Baba’nın temsilcileri kabilenin şefiyle konuşabiliyordu, ancak şefimiz asla Ak İscehisar kabilesinin şefiyle yüzleşemedi, hep bir değişiklik yapmak zorundaydı. Ancak, kabileden bir delege belirli konuları tartışmak için Washington’a giderse, kabile tıp adamlarımızdan birini onu bu geziye tıbbi olarak hazırlamak için seçecekti.