Rüya zamanı, bir Avrupalı ​​antropoloğun ilk olarak 20. yüzyılın başlarında din olarak algıladığı şeyi tanımlamak için kullandığı bir kelimedir. Bu kelimeyi Aborijin halkının başlangıcını kapsayan her şeyi kapsayan mistik dönemi tanımlamak için kullandı.

Ancak, Aborjinler tek bir tanrıya veya diğer tanrılara ibadet etmezler. Monolitler, anıtlar veya putlar inşa etmediler ve örgütlü bir dini yoktu. Yaratıcıların geleneklerine ve çeşitli manzaraların, gökyüzünün, yaratıkların ve Avustralya’nın bitkilerinin atalarının ruhlarına göre yaşadılar.

Sanat, hikayeler, şarkılar ve danslar hayal kurmanın bir parçası olarak biliniyordu, ancak hala tam olarak anlaşılamıyor. Rüya zamanı sözlü geleneğin bir parçasıdır ve rüya gibi çok karmaşık bir manevi inanç sisteminin sadece bir yönüdür.

Dreamtime hikayeleri, manevi rüya görme sözlü biçimidir: sanat – görsel form, gelenekler – pratik form, müzik – akustik form, totemler – manevi formlar, irfan – kültürel form, topraklar – fiziksel Oluşturmak üzere.

Yinel olarak, her şeyi kapsayan, mistik bir bütün oluştururlar. Avustralya’nın sömürgeleştirilmesinden bu yana geçen 220 yıl içinde, yerli olmayan insanlar bu sanat formlarını bir bütünün parçası olmaktan çok ayrı varlıklar olarak algıladılar. Nihayetuç Aborijin kültürünün parçalara ayrılmış bir genel görünümüdür.

Rüya hikayeleri, efsanelerden, efsanelerden, masallardan, benzetmelerden veya ilginç hikayelerden daha fazlasıdır. Katilikle çocukların eğlencesi için masal değildir. Kuşakler boyunca Aborijin hikayeleri sözlü olarak anlatıldı, ancak asla yazılmadı. Zaman başladığında birikmiş bilgi, maneviyat ve bilgeliğinin sözlü ders kitaplarıydı.

Annenesel bir rüya zamanı hikayesinin yapısı ve şekli oldukça benzersizdir ve kolayca kopyalanamaz. On dakikalık uzunluktaki sözlü bir rüya zamanı hikayesi, çeşitli konuları ve konuları kapsayabilir ve tüm yaş grupları için uygundur. Çocuklar için değerli derslerle veya yaşlı insanlara yeni bir anlayış kazandırmak için yapılandırılmıştır.

Sorun, manevi inanç sistemi, gelenekler, hayvan davranışı, hayvan psikolojisi, bölgesel harita, avcılık ve toplama becerileri, kültürel normlar, ahlaki davranış, hayatta kalma becerileri, gıda kaynakları gibi konuları öğreten bir hikayede yirmi veya daha fazla ders bulunabilir.

Gadi Mirrabooka kitabında “Brolga” ve “İlk Platypus” hikayeleri Stranger Danger’ın mükemmel örnekleridir ve “The Murray Cod” bir yaratılış haritası hikayesidir. Bütün hikaye anlatımı türleri ve yüzlerce kategori Dreamtime hikayelerinde kullanılır.

Yemekten sonra Aborijinler düzenli olarak kamp ateşinin etrafında oturdular ve rüya zamanından hikayeleri anlatan ya da avcılık, savaşlar vb.

Yerli kültürü sözlü bir kültür olduğu için yazılı kelime bu insanlar tarafından bilinmiyordu. Öykü anlatıcısının rolü sadece eğlendirmek değil, aynı zamanda büyüyen nesil çocuk ve genç yetişkinleri halklarının tarihi, geleneksel değerleri ve gelenekleri hakkında eğitirken kültürlerini korumaktı.

Yinellikle “teyzeler” (yaşlı kadınlar), çocuklara kendilerini kampın sınırları içinde ve dışında tehlikelerden korumak ve klanın tabularını ve geleneklerini uygulamak için hikayeler anlattı.

Kadınlar ergenliğe yaklaşan kızları bir kenara bıraktılar ve onlara gelecek nesiller için eş ve anneler olarak rollerine hazırlamak için gizli “kadın anlaşmaları” öğrettiler. O zaman, erkeklere söylenemeyen birçok “gizli kadın” öyküsü aktarıldı.

Adamlar avın hikayelerini anlattı ve erkeklere önemli bilgiler verdi. Yaşamta kalma ve çalı sanatı ile ilgili hikayeler anlattıkları hikayelere gömüldü. Öykü anlatma kutsal inisiyasyon törenlerinde rol oynadı, burada “gizli” bilgiler erkekliğe yaklaşan erkeklerle paylaşıldı. Kadınların bu hikayeleri bilmesine izin verilmedi.

Çocukların hikayelerini anlatırken, hikaye anlatıcısı anlamları için hiçbir açıklama yapmadı. Anlattıkları tüm hikayeler, çok daha derin bir seviyeye ulaşan gizli bilgileri içeriyordu. Yerli öykü anlatımı bir soğanı soymak gibiydi. Öyküye aşinalık, hikayede yer alan önemli bilgiler sonunda ortaya çıkana kadar çeşitli bilgi düzeylerini çözdü.

İnsanlar hikayeleri tekrar duyduklarında, birbirlerini tekrarlamaları istendi ve yavaş yavaş tekrar anlamaya başladı.

Bazı hikayeler rüya gören ülkelerin mirasları hakkında bilgi paylaştı. Tarih boyunca, insanların su kaynaklarını ve ilgili mitolojiyi nasıl buldukları hakkında önemli hayatta kalma bilgilerini öğrendiler.

Bir hikaye anlatıcısı, gece gökyüzünü ve üstlerindeki yıldız koleksiyonlarında görebilecekleri hayvan ve insan figürlerinin gökyüzünde nasıl yaşadıklarını anlattı. Öyküler aracılığıyla, ülke çapında yollarını bulmalarına ve bilinmeyen alanlarda hayatta kalmalarına yardımcı olabilecek önemli yıldızları belirlemeyi öğrendiler. Meteor yağmurlarının uzaydan gelişini açıklayan uzay öyküleri vardı.

Bütün canlıların, hayvanların, kuşların, balıkların, böceklerin ve bitkilerin alışkanlıklarını öğrendiler ve yılın belirli zamanlarında yaratıkların davranışlarını açıklayan hikayeler öğrendiler. Sözlü öyküler biçimindeki bu bilgi onlara bu canlıların nasıl yediklerini ve yiyecek avında nasıl izlenebileceklerini öğretti. Hangi meyvelerin ve meyvelerin yemek için güvenli oldukları ve hasat için hazır oldukları öğretildi.

Öykülere dinleyicileri büyücülük, büyü ve zehir tehlikeleri, “Whirlie Whirlie” rüzgarları gibi vahşi doğa güçleri, şiddetli elektrik fırtınaları, sel ve fırça ateşi ve bunlardan en iyi nasıl kurtulacağı konusunda uyardı.

Savaşlardan ve atalarının savaşçılarının kahramanca başarılarından bahseden hikayeler vardı, diğerleri ise sihir ve ikilik hikayelerini anlattı. Aborijin hikaye anlatıcılarının seyircilerinin dikkatini çekebilmesi için tüm hikayelerin eğlenceli olması gerekiyordu. Bu şekilde, hikaye anlatıcısının yöneticisi Aborijin toplumunda çok saygın bir yere sahipti.

Belirli bir Aborijin hikayesi ararken hikaye anlatımı karmaşık görünmektedir, çünkü insanlara, ülke bölgesine, ülke türüne ve yaratığın habitatına bağlı olarak hikayeyi anlatmanın 700 yolu vardır. Sorun: Avrupa kültüründe “Külkedisi” olduğu gibi “Kanguru nasıl kesildi?”

Aborijin halkını araştırmaya gelen bazı erken Avrupalı ​​antropologlar, “kadın ve erkeklerin gizli hikayeleri” ve “gizli, kutsal hikayeler” in bazılarını getirip yayınladılar. Aborijinlerin kutsal ve kültürel varlıklarının bir parçası olarak kabul ettikleri bu özel öykülerin önemini yabancıların talihsiz bir anlayış eksikliği, Aborjinleri büyük ölçüde rahatsız etti. En derin sırlarını bu adamlarla paylaşmışlardı ve onları paylaşma veya yayınlama izinleri alınmamıştı!

Not: Anlatmak istediğiniz Avustralya Aborijin halkının bir hikayesini bulursanız, her zaman kaynağı bulmaya çalışmak ve Aborijin halkından bunu söylemek için izin istemek kibardır.